We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Marc Chagall, był jednym z najbardziej płodnych artystów XX wieku, którego błyskotliwe, dziwaczne dzieła od czasu do czasu stawały się kultowe i stawały na równi z najsławniejszymi mistrzami świata sztuki. Ciesząc się życiem na Riwierze Francuskiej, Chagall nigdy nie zapomniał o swoim żydowskim pochodzeniu, w tym w swojej pracy, sięgając do historii z Biblii.
Wiosną 1931 roku, szukając religijnych motywów kreatywności, Marc Chagall udał się do Ziemi Świętej. Tam otrzymał doświadczenie życiowe, zarówno duchowe, jak i twórcze. Swoją serię opowiadań biblijnych stworzył w latach 1931–1939 po swojej podróży i wznowił ją dwadzieścia pięć lat później w latach 1952–56. W pierwszej części, opartej na jego zamiłowaniu do religii, składało się ze 105 rycin. Druga seria prac składała się z 24 kolorowych litografii ilustrujących historie biblijne, zostały opublikowane w paryskim czasopiśmie Verve, a następnie wydrukowane osobno w latach 1958–1960.
Marc Chagall zainspirował się rysunkami biblijnymi nie tylko z wizyty w Ziemi Świętej. Duży wpływ wywarło na niego dzieciństwo w Rosji. Biografowie artysty twierdzą, że związki Chagalla z Biblią były bardzo głębokie, ludzie z jego biblijnego świata są częścią jego życia wewnętrznego, częścią wiecznie żyjącego żydowskiego dziedzictwa.
Na rysunkach Chagall przedstawia walkę i triumfy ludzkości. Opierając się na własnych odczuciach duchowości i wiary, starannie wybrał sceny, które następnie zilustrował. Używając jasnej palety kolorów, dramatycznego cieniowania i dziwacznych obrazów, Chagall wywołuje głębokie emocje dzięki swoim oszałamiającym pracom litograficznym na tematy biblijne.
Malowanie nad wiecznym pokojem
