Opis obrazu Borisa Johansona „W starej fabryce Uralu”

We are searching data for your request:

Forums and discussions:

Manuals and reference books:

Data from registers:

Wait the end of the search in all databases.
Upon completion, a link will appear to access the found materials.

W 1937 roku Boris Johanson zakończył pracę nad jednym ze swoich najlepszych dzieł - obrazem „W starej fabryce Uralu”. Jej temat był wówczas aktualny i gorąco dyskutowany. Płótno poświęcone było zaostrzeniu konfrontacji klas w społeczeństwie.

Artysta chciał pokazać surowość warunków pracy, intensywność pracy i trudne życie zwykłych pracowników. Aby to zrobić, mistrz udał się na Ural, odwiedzając największe ośrodki produkcji i wydobycia węgla. Johanson czytał wiele artykułów specjalistycznych i fabularnych, rozmawiał z lokalnymi mieszkańcami, oglądał i wyciągał wnioski. Idea obrazu narodziła się po przyjeździe do jednego z pomieszczeń fabrycznych w Swierdłowsku. Stary warsztat przypominał raczej więzienie. Był ponury, pozbawiony oświetlenia i udogodnień. Stodoła stała się miejscem akcji.

Jedną z centralnych postaci płótna jest właściciel odlewni. Sprzedawca szepcze mu do ucha. Ich poglądy są skierowane do pracownika, który próbuje obudzić w towarzyszach chęć życia i walki. Mężczyzna doskonale zdaje sobie sprawę, że jego myśli budzą zastrzeżenia i mogą kosztować go życie. W tle jest jeszcze kilku pracowników. Zmęczony starzec, który rozumie horror swojej sytuacji i potrzebę zmiany swojego życia. Po jego prawej stronie jest głęboko pijący, brudny człowiek. Ciężka praca złamała jej rdzeń i wyrwała z niego człowieka. Chłopiec uzupełnia obraz, pomagając pracownikom. On jest chudy i słaby. Firma ta jest pozbawiona energii niezbędnej do ochrony swoich praw.

Arcydzieło ma jasność, swoistość i dokładność. Nie ma w tym żadnego ukrytego znaczenia, zgodnie z koncepcją autora. „At the Old Ural Plant” to ostre i aktualne dzieło. Obraz zasłużenie rozgrywa się wśród genialnych dzieł radzieckich.