We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
„Pożegnanie” - nowy dźwięk w twórczości znanego mistrza krajobrazów morskich. Ivan Aivazovsky maluje ten obraz w 1868 r., Jednocześnie uparty realizm, który wcześniej podniósł go na szczyt sławy, pozostawiał swoją technikę. Na przykładzie tej pracy można prześledzić pojawienie się improwizacji i porywczości, odejścia od ślepej „imitacji” świata.
Wybrany przez artystę model kompozycyjny obrazu pojawia się w nowym świetle. Większość zajmuje niebo, które przyciąga uwagę swoją szerokością i mieniącymi się odcieniami purpurowo-szkarłatnego. Przezroczystość i delikatność kolorów daje przewiewność, efekt zamglenia przedświtu, łagodząc jasność wschodzącego słońca. Fabuła jest nasycona spokojem i melancholijnym dźwiękiem. Urzekająca elegia odzwierciedla spokój morza.
Iwan Konstantynowicz odtworzył liryczny nastrój, który przy szkarłatnych błyskach nie powoduje smutku ani smutku. Delikatnie złote pociągnięcia rozcieńczają scenę separacji, powodując, że myślisz o radości z rychłego spotkania. Pożegnanie z rodziną nad morzem jest wzruszające i do pewnego stopnia „słodkie”. Napięcie romantyczne związane z Aiwazovskim nie zaburza uczuć. Statek, niczym miraż, zamarł w oddali, a łódź w pobliżu brzegu cierpliwie czeka na podróżnika. Wszystko wokół pokryte jest poranną mgiełką harmonii i ciszy.
Nowy sposób budowania dialogu ze współczesną rzeczywistością nie wykluczał jednak wypróbowanych artystycznych sztuczek w obrazach. Innymi słowy, artysta nie porzucił swoich zasad, ale je przekształcił. Jest to szczególnie widoczne w kolorze. Ivan Konstantinovich zmienia „przesadzone” kolory na bardziej powściągliwe i pełne większej wszechstronności. Daje to pewną „fantazję” i wyjątkową lekkość fabuły.
Opis Levitan Wooded Beach
