We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Za życia artysty Diego Velazqueza hiszpańska inkwizycja miała ogromny wpływ nie tylko na życie i zwyczaje ludzi, ale także na ich pracę. W tamtych czasach nagość była surowo zabroniona.
Artysta, który namalował portret nagiego mężczyzny, mógł zostać zesłany na wygnanie, pozbawiony ochrony kościoła, a jego zdjęcie spalone lub przemalowane. Podobnie jak wielu innych kreatywnych ludzi, Velazquez nie przestrzegał ścisłych ram ustanowionych przez władze i stworzył jedyne tego rodzaju dzieło „Wenus przed lustrem”.
W starożytnej mitologii bogini Wenus uosabiała symbol miłości, a także wysublimowane i piękne piękno kobiety. Na tym płótnie przedstawiono ją leżącą na cienkich, płynących narzutach. Odwróciła się do publiczności z ugiętymi kolanami. W czasach starożytnych Wenus była często przedstawiana w tej perspektywie. Artysta skoncentrował swoją uwagę na tych, którzy patrzyli na piękno kobiecego ciała, celowo unikając luksusów draperii i wykluczając biżuterię, taką jak kwiaty i biżuteria.
Drugą postacią na zdjęciu jest Kupidyn, syn bogini. Zamiast łuku ze strzałką, na którym, jak zwykle jest przedstawiony, dziecko podtrzymuje lustro rozmieszczone na matce. W refleksji możesz zobaczyć rozmyte rysy twarzy Wienera, spojrzeć jej w oczy. Velazquez celowo przedstawia swoje odbicie jako nieregularne, większe niż powinno być.
Fałdy na prześcieradłach odpowiadają konturom postaci rzymskiej bogini. W ten sposób artystka podkreśla jej miękkość i przepych form. Główne kolory kompozycji tła są dość proste - jest biały, czerwony i szary, ale krytykom podobała się ta gama.
Ograniczony dogmatami kościelnymi, Velazquez nie mógł wystawić swojego zdjęcia na pokaz publiczny. Dlatego przez długi czas była widoczna tylko w wąskich kręgach. Dopiero w XIX wieku został przewieziony do Anglii i do dziś jest przechowywany w National Gallery of London.
Dzieci uciekające z burzy
Senks. Ciekawy i ogólnie przydatny blog dla Ciebie
Może się myliłeś?
Mam na myśli, że zezwalasz na błąd. Mogę to udowodnić.
Mówisz poważnie?
Przepraszam, że nie jestem w stanie pomóc. Mam nadzieję, że tu pomogą. Nie rozpaczaj.